MamaNouk

"En dan nu met bijlage" is de meest gebruikte zin, wereldwijd, in het mailverkeer.  En ik heb me er zo vaak schuldig aan gemaakt. De mail nagekeken op spelfouten, staat de datum goed, staat het tijdstip goed ja? Ok, hij kan verzonden worden. En op het moment dat de mail verzonden is, denk ik "Potjandriedubbeltjes*, de bijlagen vergeten.  Het is me zelfs een aantal keer overkomen bij een sollicitatie. Op dat moment wist ik ook zeker dat ik geen ruimte in mijn agenda hoefde te houden voor een sollicitatiegesprek. Vooral als in de vacaturetekst dingen stonden als "is secuur, werkt netjes of is heel nauwkeurig"  En op elke werkplek is een minimaal 1 collega die standaard 2 e-mails verstuurd, waarvan je meteen weet dat je beter de tweede kan openen omdat daar ook de bijlagen inzitten.  En als we het dan over mailverkeer op de werkvloer hebben. Wanneer we een mail ontvangen gericht aan iedereen op de afdeling, en je wil de verzender beantwoorden, druk dan op "re

Toen ik zwanger was van nummer 1, hebben we dit aangekondigd met een rompertje. Heel leuk er op laten drukken 'nog eendje er bij'. Het eerste dat er werd gezegd, na de felicitaties, "zo dit is wel een groot rompertje hoor, het duurt nog wel heel lang voordat de baby er in kan"  Ik had geen flauw idee! Ik had er eentje uit de bak gegrist bij de zeeman om te kunnen bedrukken. Niet naar de maat gekeken, maar naar de praktische kant zodat ik iets kon gaan bedrukken.  En ik vond hem al zo klein. Maar blijkbaar zou de baby nog kleiner zijn.  Wat een toestand! Wat wist ik eigenlijk weinig van kinderkleding!  Er lag ook niet echt meer mijn intresse, nadat ik er zelf uitgegroeid was, moet ik eerlijk zeggen. Dus de maten zeiden me niets. Evenals de functie van bepaalde onderdelen van de kleding.  Ik werkte dus maar braaf met de lijstjes die overal terug te vinden zijn op Internet. Daarin stond precies beschreven hoeveel ik van elk kledingstuk nodig had en in welke m

Toen ik aan mijn 'mamaplaats' avontuur begon, was mijn calculatie dat ik zo rond Januari 2021 wel eens zo ver kon zijn. Voldoende volgers zou hebben om mijzelf bij Mamaplaats te kunnen aan sluiten. Maar wat een gekkenhuis werd het. Ik haalde het beoogde doel in 2 maanden! En ik voel me daar zo trots over. Ik mag mijzelf sinds kort "mamaplaats influencer" noemen. En in die hoedanigheid, is dit dan ook mijn eerste blog als "mamaplaatsblogger" En mijn nieuwsgierigheid won het van de nuchterheid. Ik storte mij in de poel van de mamaplaats influencers.  Dat had ik natuurlijk nooit moeten doen, want wat zitten er parels tussen! Schitterde, diepgaande verhalen met een lach en een traan.  Als laatste las ik het indrukwekkende blog van een moeder die haar dochter verloren was bij haar bevalling. Ik voelde een soort schaamte. Dat ik blog over mijn zwangerschappen en de toestanden daar om heen. En dit alles voelde alsof het niets was, bij het verliezen van