MamaNouk

Wanneer ik ziek was als klein meisje,  kreeg ik van mijn moeder altijd geraspte appel met kaneel.  In een rood bakje.  Heerlijk vond ik dat.  Het maakte dat ik mij even iets minder ziek voelde.  Nu zou het "comfortfood" heten.   Het was voor mij een soort knuffel in een bakje.   Knuffels speelde vroeger ook een grote rol bij mijn gemoedstoestand. Zo had ik een heel bed vol met knuffels die allemaal "Toeska" heette, naar onze hond. Ook had ik een megagrote hond waarop ik "operaties" uitvoerde in de periode dat ik dierenarts wilde worden.   Toen ik een keer goed ziek was,  ik geloof de waterpokken,  kwam mijn vader thuis uit zijn werk met een, in mijn beleving, gigantisch grote knuffel. Een witte ijsbeer.  En voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn broer een soort vogel.   Ik werd ouder en de knuffels raakte in de vergetelheid. Ze belandde in dozen. Deze dozen kwamen op zolder terecht en werden wel bij elke verhuizing trouw mee genomen, wellicht v

Als je mij zou vragen wat mijn lievelingskleur is,  antwoord ik steevast "Roze". Om precies te zijn "Barbieroze" mensen die mij kennen zullen dit ook klakkeloos beamen.  Barbie met haar roze, staat bij mij al jaren voor ontdekking van het leven.  Als jong meisje leerde zij mij alles over fashion, carrière en relaties. Als meisje van een jaar of 5 a 6 fietse ik van school naar huis en zag een grote sleutelbos liggen op straat.  Ik belde bij het huis aan waar deze bos voor lag,  maar daar werd niet open gedaan. Ik heb de bos uiteindelijk op de stoep gelegd. De volgende dag kwam er een mevrouw naar buiten gelopen toen ik weer voorbij fietse en gaf mij een barbie als bedankje voor het, zo goed mogelijk,  terug brengen van de sleutelbos. Een buurvrouw had alles zien gebeuren. En zo werd ook mijn eerlijkheid beloond door barbie.   Toen mijn eerste auto op was, heb ik serieus overwogen om een FIAT 500 barbie te kopen.  Dit was speciale editie in, jawel,  Barbie