En dan nu met bijlage

"En dan nu met bijlage" is de meest gebruikte zin, wereldwijd, in het mailverkeer. 

En ik heb me er zo vaak schuldig aan gemaakt. De mail nagekeken op spelfouten, staat de datum goed, staat het tijdstip goed ja? Ok, hij kan verzonden worden. En op het moment dat de mail verzonden is, denk ik "Potjandriedubbeltjes*, de bijlagen vergeten. 

Het is me zelfs een aantal keer overkomen bij een sollicitatie. Op dat moment wist ik ook zeker dat ik geen ruimte in mijn agenda hoefde te houden voor een sollicitatiegesprek. Vooral als in de vacaturetekst dingen stonden als "is secuur, werkt netjes of is heel nauwkeurig" 

En op elke werkplek is een minimaal 1 collega die standaard 2 e-mails verstuurd, waarvan je meteen weet dat je beter de tweede kan openen omdat daar ook de bijlagen inzitten. 

En als we het dan over mailverkeer op de werkvloer hebben. Wanneer we een mail ontvangen gericht aan iedereen op de afdeling, en je wil de verzender beantwoorden, druk dan op "reply" en niet "reply all". 

Er is niets zo frustrerend om, wanneer je bijvoorbeeld terug komt van vakantie, je 1001 mails moet screenen waarbij er over en weer gegrapt en gegrolt wordt zonder inhoudelijke informatie. Maar die je wel moet openen en lezen, om er zeker van te zijn dat je geen inhoudelijke informatie mist. 

Op Facebook is er nog iets anders bijzonders aan de hand. Het bedanken voor het toevoegen in een groep. In mijn tijdlijn komt dan 200 keer voorbij "bedankt voor het toevoegen" En ik begrijp dat het sociaal bedoeld is van diegene die bedankt, maar ik vind het persoonlijk super irritant. 

Of de mensen die op Facebook boos roepen (schrijven, het liefste in CAPS) "ik ga de groep verlaten". Het enige dat ik dan denk "ok, doei" En ik bedenk me dan ook dat diegene hoogstwaarschijnlijk gewoon lid blijft, om te kijken naar de reacties en de likes op zijn bercith. Maar dit laatste heb ik nooit na gekeken. 

Vorige week had ik zelf ook nog een misser. 

Ik kreeg een link, in een Instagram chat door gestuurd. Zonder verdere info, geen context. Alle alarmbellen gingen af. De reclame van SIRE met de zin "Hang op, klik weg, bel uw bank" speelde gelijk af in mijn achterhoofd. Ik reageerde dus enkel met "wat is dit voor een link" 

Waarop de verzender zei dat het een link naar een "reel" was voor een inzamelingsactie. Ik dacht dat de verzender mij wilde attenderen op het onrechtmatige gebruik van mijn videomateriaal, aangezien ik deze betreffende reel gemaakt had. Ik kreeg in ieder geval die vibe. 

Dus ik klikte toch op de link (ik ben ook makkelijk over te halen blijkt) 

Ik kwam inderdaad bij een filmpje voor inzamelactie. 

Dat filmpje was met volledige toestemming gemaakt en geplaatst. Dus ik zei tegen de verzender dat ik hier al van op de hoogte was en dat het goed zat. Want ik meende ook op de site te komen van de campagneleider. 

Het bleek dus dat de verzender het filmpje had geplaatst en mij wilde laten doneren. We begrepen elkaar dus compleet verkeerd. We hebben er hartelijk om moeten lachen, dat wel. Maar het gevolg was wel dat zij eerst alles had verwijderd omdat ze door mij in de war was gebracht. Om het goed te maken, heb ik haar maar het originele filmpje toegestuurd. 

en misschien heeft dat ook wel te maken met een dagje ouder worden. Dat men (ik) niet zo goed meer weet waar welke knop voor gebruikt wordt. 

Wanneer ik bijvoorbeeld naar mij zelf kijk, in mijn tienerjaren kon ik alles bij houden. Ik was fervent gebruiker van "napster" om mijn muziek en films te downloaden. Later werd dit limewire en dat begreep ik ook gewoon. Simple chat programma's als ICQ kende geen geheimen voor me. Daar had ik zelf mijn eerste echte vriendje opgeduikeld. 

Hyves, laat me niet lachen!

Zelfs HTML en MSdos begreep ik feilloos.

Pingen deed ik ooit eens bij mijn natuurkundeleraar om aan te tonen dat zijn beveiliging niet op orde was. Hij attendeerde mij op een baan in de ICT. 

En nu, voel ik me als mijn ouders die steevast cassette of LP zeiden wanneer ze het hadden over de CD. En deze generatie kijkt nog steeds een video, maar nu in DVD vorm. Of via een streamingdienst. 

* gecensureerde, kindvriendelijke gedachte